“EZ BATRAKIM, EZ BATRAKIM!..”
JI JIYANA GUNDÊ ME Û NE TENÊ…
“EZ BATRAKIM, EZ BATRAKIM!..”
Gundê meda zulmeke usa bûye, ku hetanî nha jî tê gilîkirinê. Dîwana Sovêtîê teze hatibûye testîqkirinê. Guhdarya mezin didane ser kesîbê gund, wanra digotin “batrak”. Kesîbek gundê meda hebûye, navê wî Tosinê Ûrşan bûye. Ew jî batrak bûye. Gotina wî herdera derbaz bûye, şikyatê gundya kirye, xiravî kirye û kesekî newêrbûye jêra bêjin “serê pozka sola te xare”. Wexta tiştek jêra digotin, lê hildihat, digot: “Ez batrakim”, û kesekî xwe nedikire heval. Nediçûn mala wî, nedihatin, rêva rastî wî bihatana, rya xwe dadigerandin. Ew xwexwa ji qebîla Îsediza bûye, zarokê wî tunebûne. Payîz bûye. Wextê Rojîê Êzdî bûye. Bizineke wî hebûye, serjêdike, wekî Rojîê xwe derbazke. Mer’ê hiltîne, diçe xanîê p’îr Nevo (me jêra digot Kekê Nevo), ku wî çaxî sirgûnkirî bûye, hildişîne, p’erdîê şil tîne, jin bi wan tendûrê dadide, dû dikeve xênî, tijî dibe. Tosin nehiş dikeve. Bes gund bela dibe, wekî Tosin mirye.
Gundî tên tijî dibin. Nava wanda yekî şereza hebûye, dinihêre, sûretê Tosin hey sor dibe, hey spî dibe. Tex’mîn dike, wekî Tosin nemirye, lê Tosin ewqas zulm anye serê gund, ew mêrik dixwaze zû ji batrak xilaz bin. Dibê: “Zû bikin gora Tosin bikolin, em hildin”. Usa jî dikin. Hema wê rojê jî Tosin dikine ç’el, vedigerin. Xêlekê şûnda ew malê nêzîkî mezela deng dibihên. Lê guh nadnê. Edetekî ha gundê meda hebû: roja mirî dikirne ç’el, êvarê dibirin agir ser gora wî dadidan bona de’be neên gorê nekolin, meyt dernexin. Wexta vê carê jî agir dibin ser mezelê Tosin dadin, dinihêrin: gora wî korda çûye. Gundya digot, wekî usane, dû serê wî ketye û gava birine kirine mezelê sar, ser hişê xweda hatye, kirye qareqar, xwestye rabe, lê mezel serda hedimye û binda mirye. Dêmek, Tosin sax’-sax’ kirine ç’el. Ewî ewqasî xirabî gundyara kiribû, wekî tu kesekî derheqa vê kirinêda dîwan pê neda hesandinê.
Bi vê têmaê usa jî bixûnin:
Добавить комментарий