NEME JI LALIŞÊ
KARÊ LI RADÎOÊ
NEME JI LALIŞÊ
Me ji Lalişê nemek stendibû. Nemêra tevayî şiklê koma êzdya hebû, ku hatibûn ber zyaretê. Gişk pêxas bûn, cilê spî li wan bûn. Nemêda be’sa qewalekî dikirin, ku berî sala 1917-a hatibûye Ermenîstanê, lê venegeryaye. Dinivîsîn: gelo em haj wî qewalî hene, ew sax’e yane mirye? Me zanibû, wekî ew qewal rastîê hatye Ermenîstanê, lê paşê, wexta sînor hatine girtinê, nikaribûye vegere, vêderê çûye rehmetê.
Nemêda usa jî hîvî kiribûn, wekî şêxekî me ber radîoê xeberde. Bona safîkirina vê pirsê Xelîl Mûradov gazî çend rewşenbîrê me kir û got, wekî nemeke ha hatye stendinê, hîvî kirine şêxekî me ber radîoê pêşda bê.
— Nha fikra we çye? – ewî pirsî.
Çend merya xeberda, lê gotina wan, telebextra, naê bîra min. Ez jî cahil, teze wêderê dixebitîm, min jî xwe kişî ortê kir û got:
— Etarê Şero şêxe. Em têksteke usa binivîsin, ku mera dest dide, bidnê, bira bixûne.
Tê bîra min Ûsivê Beko, ku xwexwa şêx bû, endamê mehkema Ermenîstanêye tewrebilind bû, hilda ha got:
— Emê çawa rabin mîkrofona radîoa Sovêtê bidne şêx?
Usa jî qirar kirin, wekî şêx bi radîoê pêşda neê. Ew neme usa jî bê bersiv ma.
Bi vê têmaê usa jî bixûnin:
Добавить комментарий