“EM DESTBI XEBERDANA ZIMANÊ RÛSÎ DIKIN…”
KARÊ LI RADÎOÊ
“EM DESTBI XEBERDANA ZIMANÊ RÛSÎ DIKIN…”
Rojekê ez û Eznîva Reşîd oda dîktorada rûniştibûn, hîvîê bûn, kengê wedê me bê em herin ber mîkrofonê. Me xwera xeber dida. Gilî hate ser zimanê ûrisî. Me derheqa wî zimanîda êpêceyî xeberda. Paşê wedê me pêra gihîşt, û em çûne kabîna dîktora. Edet bû, wekî jin mîkrofonê veke û destbi xeberdanê bike. Eznîvê mîkrofon vekir û got:
— Hevalê radîoguhdar! Em destbi xeberdana zimanê ûrisî dikin.
Min mîkrofon dada, kenekî usa min girtye, wekî ez nikarim xwe zevtkim. Min go:
— Xûşka Eznîv, te çi kir?
Zûr bûye, ç’evê min dinihêre û tiştekî nabêje. Ken min girtye, ez nikarim bisekinim. Vî halîda min nikaribû bixwenda. Min ancax gote Eznîvê:
— Welle, ez îdî nikarim bixûnim, tenê bixûne, — û ez ji kabînê derketim.
Tiştê ha nava xeberdana dîktorada diqewimî. Carekê tiştekî usa hate serê min jî: wî çaxî qebûlkirî bû, wekî fermanê Sedirtya Sovêta TRSS tewrebilind derheqa dayîna navê Dayka mêrxas tercmekin û pê radîoê bixûnin. Carekê min fermaneke usa xwend, li ku hatibû gotinê, wekî ewê kulfeta kurd 10 zaro anîne û mezinkirine. Lê min şaş kir û dewsa 10-a min got: “Ewê 100 zaro anîne û mezinkirine”. Min pêra-pêra tex’mîn kir, wekî şaş bûme, û min gotina xwe rast kir.
Bi vê têmaê usa jî bixûnin:
Добавить комментарий