JANRA MINE HIZKIRÎ NEXŞ-NÎGARÊ HÛRIN
JANRA MINE HIZKIRÎ
NEXŞ-NÎGARÊ HÛRIN
Min pêşîê destpê kir nexş-nîgarê hûr (mînîatyûr) nivîsîn. Ji sala 1960-da ewana “Rya teze”-da neşir bûn. Ya pêşin “Gelo çira?” bû. Eva janreke teze bû nava edebyeta meda û ji alîê xwendevanada baş hate qebûlkirinê. Pêşîê min nedinivîsî “Nexş-nîgarê hûr”, lê dinivîsî “Serhatîê biç’ûk”, çimkî difikirîm hinekê min nava babaxîêda gunekarkin. Paşê geleka minra gotin, wekî ew awazê tezene nava edebyeta meda, û îdî bêminet min têrmîna “nexş-nîgarê hûr” da xebatê. Min gelek nivîsîn (weke 100 hebî) û bawer bikî ew gişk rojnemêda û paşwextîêda pirtûkê minda çap bûn.
Carekê ez tenê nav mêşê sanatorîaêda digeryam. Her tişt ker û lal bû, kerbûnê padşatî dikir. Min dît belgek ji darê weşya. Eva jî bû menya nivîsara vê nexş-nîgara hûr:
“Bû xuşîna belgekî ji darê hate xwarê. Nizanim, dar êşya yanê na, lê ç’îkekê avîte dilê min û nişkêva mirin kete bîra min.”
(“Mirin”)
Piranya nexş-nîgarê hûr vî cûreyî xuliqîne. Û badilhewa nîne, wekî çawa xwendevanê kurd, usa jî xwendevanê bi zimanê ermenî û rûsî ew bi dil qebûlkirine. Tê bîra min, wexta “Na, nikarim herim…” bi tercma ermenî “Grakan têrt”-êda neşir bû (5-ê oktyabrê s.1977-a), nivîskar û rojnemevanê ermenîyî navdar Hraçya Matêvosyan minra têlêxist, bona wê efrandinê ez bimbarek kirim û got:
— Ew nexş-nîgara hûr romanekê zêdetire.
Aha, ew kurdî çawane:
“NA, NIKARIM HERIM…
Gundîê me hertim minra dibêjin: “Tu çira gund kûvî bûyî, naêyî gundê xwe? Dibe tu xeyîdîî?”.
De tê çawa herî gundê xwe, gava li ser rya mala te şînkayî bejnekê şin bûye, gava bêşîka teye zarotîê, xem-xiyalê teye cahiltîê bûye kelefekî û fêza gundda qincilye ser hev, tê bêjî pînekî kevne anîne kirasê teze xistine.
Xeyd ortê tune, eger hebe jî, “xeyda” min ji dayîka min heye, wekî derê mala me ber min dadaye, kilît kirye ber pişta xwe û bêwext ji vê dinê çûye…
Na, herî gundê xwe, lê neçî mala xwe nabe, qet nabe!..”
Bere-bere ez usa jî derbazî nivîsara serhatya bûm.
Добавить комментарий