ROLA APÊ MINÎ HEMÎD YAZYA MINDA

ROLA APÊ MINÎ HEMÎD YAZYA MINDA

        Emekê Hemîdê apê min ser min weke emekê bavê min bû. Wexta bavê min şêrda şehîd ket, apê min vegerya û qaranya malê ket ser milê wî. Hemîn kolxozêda dixebitî, çend meha diçû Tbîlîsîê kar dikir û ebûrê me dikir. Wexta ez xwendkar bûm, apê min alîkarî dida min.

        Paşî mirina pîrka min û dayîka min apê min malva çû Tbîlîsîê, ma. Avayê wî tunebû, k’irê dima. Û wexta min înstîtût xilaz kir, apê min bona vê yekê mala meta mine Hizretda kêf danî, gazî merîê me, der-cînara, heval-hogira kir: ser hev weke 40 merî. T’as hilda, rabû ber hazira ha got:

        — Emo, lao, bavê te, dya te tunene, lê apê te heye. Min qirar kiribû ez borcê xwe ber kurê birê xwe biqedînim. Îro ez ji wan borca yekê diqedînim. Te înstîtût xilaz kirye, û eva kêfa bona wê yekêye. Borcekî minî dinê jî heye – silametî te bizewicînim, deweta te bikim, Xwedê ox’ira terabe.

        Hemîdê apê min usa jî kir. Sala 1962-a Tbîlîsîêda mala Hizreta meta minda bi def û zurne deweta me kir.

        — Min îdî borcê xwe ber te qedand, — paşî dewetê apê min gote min, û ez û kulfeta min – Seyrana (Sêda) Sehîd verêkir Yêrêvanê.

        Apê min zewicî bû. Xwedê 6 kur – Yaşa, Mîşa, Fêriz, Şîrin, Kinyaz, Miraz, 2 qîz – Qazê û Meyane dabûê.

        Sala 1982-a apê min 70-salya xweda çû rehmetê. Me ew Tbîlîsîêda definkir. 4 kurê wî jî ji wede zûtir çûne wê dinê. Fêriz û Şîrin me Tbîlîsîêda kêleka apê min definkirin. Yaşa Pênzaêda, Mîşa Yaroslavlêda çûne rehmetê. Yazya miletê meye: me 7 bavê xwe kêleka hev defin nekirine.