CÎNARÊ MEYE QENC Û XIRAB

CÎNARÊ MEYE QENC Û XIRAB

        Ez nikarim vêderê du gilya nebêjim derheqa mala cînarê me Qerîê Çetoyî Stûrkîda. Wan salê şêr berf bêhesab diket. Derê me usa digirt, wekî em nikaribûn ji hundur derên. Îdî ez nabêjim derheqa berfa ser avayê me. Qerîê Çeto û kurê wî Mîroê Qero ew berfa ber derê me, ser avayê me davîtin, temiz dikirin. Çi ji destê wan dihat, alîkarî didane mala me. Ç’evekî qenc me dinihêrîn. Herdu jî nha çûne rehmetê, lê kirina wana ji bîra min naçe. Şikir kurekî Mîro nha heye, navê wî Têmûre. Xwendina wîye bilind heye. Çend sala bûye dîrêktorê mekteba gundê me. Merivekî xeberxweşî, laqirdçîye. Rastîê jî ewlêdê wê mala xêrxaz û helale. Telebextra, nha ew dûre: parwelatê Rûsîaêyî Krasnodarêda dimîne.

        Cînarekî meyî mayîn hebû – Ûsê Xudo. Ez û kurê wîyî mezin – Mehemed – taydaşê hev bûn. Qe nizanim çima, Ûsê min kiribû eynat. Rojekê jî, gava min û Mehemed me kap dilîst, Mehemed dex’elî kir. Em rabûn, wekî hevxin, lê me hev nexist. Em rûniştin, serê me ber meda me kap dilîst. Tu navê Ûsê dûrva dibîne, tele-tel tê nêzîkî me dibe. Min hew nihêrî yekî nişkêva herdu guhê min girtin, ez bilind kirim û erdê xistim. Bû qûre-qûra min, ez giryam, çûme malê. (Ez 7-8 salî bûm.). Ewî jî destê kurê xwe girt, berbi mala xwe çû. Gava dya min pê hesya, çi bûye, tişt nema neanî serê Ûsê.

        Sal derbaz bûn, min koma 10 xilaz kiribû. Avayê rex mala me avayê Qeremanê birê Ûsê bû. Qereman neferava çûbû Tbîlîsîê, avayê wî vala mabû. Dersdarê gundê me Îsko Amîryan neferê xweva wê malêda dima.

        Rojeke havînê Îsko û Ûsê dibezne hev. Îsko lêdide xûnê ser Ûsê dixe. Êvarê Ûsê êrîş kir bê bibeze Îsko, lê Ahmedê birê Ûsê ew girt, nehîşt.

        Sibê şebeqê ezî hela nava cyada bûm pîrka min hat, gote min:

        — Ûsê hatye, ser avayê Qereman dirûtye, derbazî ser avayê me bûye. Here jêra bêje çî wî gîhaê ser avayê me ketye.

        Ez rabûm, hilkişyame ser xênî. Min dît fişe-fişa Ûsêye, gîhaê ser koxê me didrû. Xûna, ku duh Îsko serç’eva xistibû, neşûştibû, xûn hişk bûbû. Qetil ber diçû. Min tişt negotê, ez vegeryame malê. Pirka min gote min:

        — Te Ûsêra çi got?

        Min go:

        — Pîrkê, qetil ber Ûsê diçe! Ewî jî kîna xwe kutaye min. Min gilîk jêra bigota, wê kêlendî bavîta nava min. Welle, min tiştek jêra negot!

        Hema wê rojê Ûsê bi wî serç’evê neşûştî çû ber zyaretê, vegerya, berêvarê lêda apê Îsko Seydo kuşt. Dîwanê ew û kurê wî Mehemed girtin. Heryek 10 sal danê.

        Min gîhaê ser avayê Qereman, xirbê wî topkir, anî kire nava gîhaê me.