“DEWSA RÊDAKTOR”, YANÊ “HER TENÊ NE EMERÎK!”

“DEWSA RÊDAKTOR”,

YANÊ “HER TENÊ NE EMERÎK!”

        Sala 1972-a bû. Rêdaktor Mîroê Esed gotî tevî dêlêgasîa me biçûya Îraqê. Qaçaxê Mirad nexweş bû, nexweşxanêda bû.

        Rojekê M.Esed gazî min kir kabînêta xwe.

        — Tu zanî, ezê tevî dêlêgasîa Ermenîstanê herime Îraqê. Qaçax nexweşe, nexweşxanêdane. Min byûroa Kommerkezya PK Ermenîstanêda pêşdanîn kir, wekî tu rêdaktorîê rojnemê bikî hetanî ez têm. Gava byûroêda pê hesyan, wekî ne ku serwêrê para jîyîna partîaê, malhebûna gundîtîê, lê serwêrê para çandê û nema gotî rêdaktorîê rojnemê bike, ecêbmayî man. Û ji min pirsîn: çira tu rêdaktorîê naspêrî serwêrê wan herduê pêşin, lê didî yê sisya? Min got: raste, Emerîk serwêrê para çandê û nemaye, lê çend serya ji xebatçîê me mayîn bilindtire û ez rê têra dibînim hetanî hatina min ew rêdaktorîê rojnemê bike. Min îdî fermana te daye, mora rêdaksîaê didime te, ezê sibê zû herim.

        Min 2-3 hejmarê rojnemê berdan. Min binda qol dikir “Dewsa rêdaktor”.

        Tu nabêjî xêrnexazê min diçin, Qaçaxê Miradra dibêjin: “Tu çi dikî? Çira dihêlî Emerîk rêdaktorîê rojnemê bike? Zû ji nexweşxanê derê, here û wî şuxulî hilde destê xwe, nehêle Emerîk ber ç’evê Kommerkezîê bilindbe”.

        Qaçaxê Mirad ji nexweşxanê derket. Gazî min kir û gote min, wekî “ez çawa katibê cabdar gotî rojnemê berdim”. Min gotê:

        — Ser sera, ser ç’eva. Ez bona wê yekê nemirîme. Lê min ji wî k’arî aza bike, ewî borcî hilde ser xwe, paşê ezê mora rêdaksîaê bidme te. Lê tu tiştekî zanibe: îzna te tune fermana serkarê xwe Mîroê Esed biguhêzî.

        — Ew îdî şuxulê mine, — ewî got û pey fermana Mîrora fermana xwe da, wekî rêdaktorya rojnemê hiltîne ser xwe.

        Wexta M.Esed vegerya, hat, gazî min kir û ji min pirsî:

        — Rojneme wextêda derdiket? Xwe şaşî û kêmasî tunebûn? Te firqya aylixa min û xwe stend?

        Min go:

        — Na.

        — Çira?

        Min gotê, çawa bûye.

        Gelek hêrs ket. Q.Mirad hela nehatibû ser xebatê û gava hat, M.Esed gazî wî kir kabînêta xwe.

        Ez paşê pê hesyam, wekî jêra gotye: “Çi îzna te hebû tu rabî fermana min biguhêzî?” û ya nemayî anye sêrî.