MESELE Û MET’ELOKÊ K’URDÎ

 

P

 

 

Parîa hûr,

Gulma k’ûr.

 

* * *

            

Parîê mezin gewrya meryada dimîne.

 

* * *

 

Parîê xweş bide merîê xwe,

Pirsa xweş bide xelqê xerîv.

 

* * *

 

Parîkî xweş

Hêjaye gakî r’eş.

 

* * *

 

Pêşya tişt paşyar’a nehîştine.

 

* * *

 

Pêşîê bejn-bal,

Paşê mal-h’al.

 

* * *

 

Pey tiştê çûyî nek’eve.

 

* * *

 

Pirsa bikin kalê zemana, canê (xortê) ger’yayî.

 

* * *

 

Pîrê bawer nedikir mêrke,

Gava mêrkir, de’wa h’evt-h’eyşteka kir.

 

* * *

 

P’adşê gote keç’a xwe: “Lao, ez bext bidme te yanê t’ext?”

Keç’a wî dibêje: “Bavo, tu bext bidî, t’extê xweber bê”.

 

* * *

 

P’ake, wekî kûç’ik hevalê teye,

Xirabe, wekî hevalê te kûç’ike.

 

* * *

 

P’arskir ji derya,

Da xêra mirya.

 

* * *

 

P’arsûke jinê xare.

 

* * *

 

P’ersengê h’alê kêvirda digrî.

 

* * *

 

P’êbî – gor’êbî.

 

* * *

 

P’êşa kalêda r’ûnişt,

R’ûê wî girt (merîê şîrh’eram).

 

* * *

 

P’ir’anî birye mêranî.

 

* * *

 

P’ir’gotin, can sotine.

 

* * *

 

P’ir’in – bêsur’in.