MESELE Û MET’ELOKÊ K’URDÎ

 

K

 

 

Kalbûn-pîrbûn r’oja r’eşe,

Qîztî-xortî gula geşe.

 

* * *

 

Kanî bê av nabe,

Merî bê nav nabe.

 

* * *

 

Karik bin sepetada namînin.

 

* * *

 

Kela bona mêrane.

 

* * *

 

Ker’o,

Mînanî herr’o.

 

* * *

 

Kevç’î-kevç’î min top’kir,

Bi k’axika belakir.

 

* * *

 

Kevir navêjin sê boy xatirê xweyî.

 

* * *

 

Kevir tilol dibe,

Tê r’astê disekine.

 

* * *

 

Kevira davêjin Birca Belek,

Lê ne ku kundê kor.

 

* * *

 

Kevirê havînê 

Bavêje kadînê.

 

* * *

 

Kevirê yap’ya yap’ya namîne.

 

* * *

 

Kirî – jê xilaz dibe,

Nekirî – dik’eve tomikê.

 

* * *

 

Kor çiqas Xwedê dinihêr’e,

Xwedê jî ewqasî kor dinihêr’e.

 

* * *

 

— Koro, çi dixwezî?

— Herdu ç’e’va.

 

* * *

 

Kûç’ik ç’e’v xweyê xwe dik’evin, dir’ dibin.

 

* * *

 

Kûç’ik sergoşt xweyê xwe nas nake.

 

* * *

 

Kulavê borêda neê k’utanê, napije.

 

* * *

 

Kulê kovanê,

Mijê-dûmanê,

K’êzka r’eş xwe da k’êleka mircanê.

 

* * *

 

Kur’ darê bavê hiltîne,

Qîz t’eşya dê.

 

* * *

 

Kur’ê du dya

Mîna du r’ya.

 

* * *

 

Kurmancî t’êre,

Xew jêr’a xêre.

 

* * *

 

Kurmê darê ne ji darêbe,

Zewala darê t’une.

 

* * *

 

Kurmê şîrî

H’eta pîrî.

 

* * *

 

— K’ê cefa k’işand?

— Yê nan xwar, cix’are nek’işand.

 

* * *

 

K’ê ç’e’vê bin axê şerm dike?

 

* * *

 

K’ê dinê dot?

-Yê k’ir’î- firot!

Dîsa negihîşt xeta cot.

 

* * *

 

K’ê kir,

K’ê xwar.

 

* * *

 

— K’ê mirî vegerandin?

— Yê dila pirsî.

 

* * *

 

K’elb bin sya e’rebêdane,

Ewî t’irê sya wîye.

 

* * *

 

K’en dermanê h’evt derdane.

 

* * *

 

K’er anegor der-dorê xwe dizîr’e.

 

* * *

 

K’er k’et xwey medet.

 

* * *

 

K’er k’ete h’er’îê,

Xweyê k’erê k’erê qewatire.

 

* * *

 

K’erê guhsist

Ti..ê şidyayî dikin.

 

* * *

 

K’erê min, nemre,

Bahar bê, onceê şînbe.

 

* * *

 

K’erê me çû seferê,

Veger’ya mînanî berê.

 

* * *

 

K’ero, nemir h’etanî qîfar şîn dibe.

 

* * *

 

K’esadî dike fesadî.

 

* * *

 

K’esîbûn – k’otîbûne.

 

* * *

 

K’eşîş hînî k’adika bûye.

 

* * *

 

K’îderê ya xwe dibêjî,

Bîr neke ya min jî bêje.

 

* * *

 

K’î dixebite, ew jî dixwe.

 

* * *

 

K’î gor’ê hevalê xwer’a dik’ole,

Ew xwexwa dik’evê.

 

* * *

 

K’îderê goşte,

P’işîk doste.

 

* * *

 

K’îderêda zirave,

Bira hema wirda jî biqete.

 

* * *

 

K’inca, ku k’ete ber p’îna,

Serê, ku k’ete ber şîreta, xêr jê naê.

 

* * *

 

K’otan çi zane, qayîş çi dike?

 

* * *

 

K’umê H’eso dide serê Misto,

K’umê Misto dide serê H’eso.

 

* * *

 

K’umê merîê r’astgo qule.

 

* * *

 

K’urtanê k’erê ji zêr’be jî,

K’er dîsa k’ere.