SED KORANÎ, BABAÊ BIRA…

SED KORANÎ, BABAÊ BIRA…

Emerîkê Serdar, Mîroê Esed û Babaê Keleş. S.1989-a

        Dibêjin, Babaê Keleş, ew rewşenbîrê bi herfa mezin, ew camêr û xêrxwaz çûye rehmetê. Dibihêyî û bawer nakî, çimkî 2 roja berî mirinê min jêra têlêxist û me xeberda (wexta bona nexweşîê Baba hate Yêrêvanê, bawer bikî herro min bi têlê jêra xeberdida). Dengê wî gelekî xweş bû û bi şabûn minra got, wekî rewşa wî başe. 2 roja şûnda beseke waye nebixêrîê bela bû. Tu nikarî wê besê bawer bikî, çimkî nava temamya salê hevaltya meda her tenê xweşî, hevaltî û biratî hebûye! Û îro dawî wan hemû tişta hatye. De were vê yekê bawer bike! Bi çi dilî tê bawer bikî, gava Baba çûbû xerîbîê dîsa me bi têlê timê hevdura xeber dida û em baş haj hevdu hebûn. Lê nha ew gişt bûne dîtina qiyametê.       

        Birê ezîz, Babaê bira! Tê bibaxşînî birê xwe, wekî nikare bê tevî şîna te bibe, xatirê xwe ji te biuxwaze. Mala felekê bişewite, ewê usa kirye, wekî ez îro nikarim bêm cara dawîê heval û hogirê xweyî hizkirî bibînim û xatirê xwe jê bixwazim, çimkî sax’lemya min mecala wê yekê nade…

        Sala 1974-a bû. Gava ştatê rêdaksîaê zêde kirin, merivê pêşin, ku bi hizkirin hate teglîfkirinê bê rêdaksîaêda bixebite, Babaê Keleş bû. Temamya xebatkarê rêdaksîaê hela wî çaxîda qedrê Baba zanibûn, jê hiz dikirin. Ew jî bi saya wan gotar û serhatîê wîye bi zimanê ermenî bûn, ku rojnema zankoêye ermenîda neşir dibûn. Ew gotar û serhatî usa jî bi zimanê kurdî rojnema “Rya teze”-da çap dibûn. Çawa dibêjin, ew bona rêdaksîaê îdî kadrekî hazir bû. Ewî 25 sala rojnemêda kar kir, emekekî mezin kire nava şuxulkarya rojnemê him çawa tercmeçî, serkarê parê û him jî çawa katibê cabdar. Ew bi hizkirin hatibû teglîfkirinê, lê ne mînanî hinekê mayîn, ku bi şer-şiltaxa, bi şikyata hatin rêdaksîaêda xebitîn.

        Û gava berevoka serhatîê wîye pêşin “Nîşanî” sêksîa nivîskarê kurdada hate enenekirinê, bawer bikî gişka, kê xeberda, qîmetekî mezin dane wê berevokê û spartine min, ku ez rêdaktorîê lê bikim. Min bi hizkirin ew xebat kir û ew berevok sala 1983-a bi tîpê kîrîlî Yêrêvanêda hate weşandinê. Hema wê salê jî ew berevok usa jî Avropaêda bi tîpê latînî hate weşandinê. Telebextra, pey wêra Baba gele tişt nivîsîn, lê mecala weşandinê tunebû. Ez zanim, îro arxîva wîda gele şiêrê bêqusûr, serhatîê delal hene, lê nehatine weşandinê. Ewî usa jî romaneke dîrokî nivîsye û destnivîsara wê mala wîda tê xweykirinê. Borcê bira-pismama, xêrxwaza, qedirgirê merîfeta Babaye efrandarîê ewe, wekî wê mîratê xweyî derên û ewê raberî xwendevana bikin. Evê bibe heykelekî layîq bona bîranîna Babaê Keleş.

        Babaê Keleş xatirê xwe ji me xwest çû. Lê bîranîna wî wê heta-hetayê dilê meda bimîne, çimkî ewî bi merivhizî, milûkayî, saya serê terbetdarya xweye malêye qenc, talanta nivîskarîêye geş ew yek qazanc kirye. Sed heyf, sed koranî bona Babaê bira, bona wê zyana mezin, ku ewî bêhemdî xwe gîhande edebyet, çand û rojnemevanya me.

Bi dilekî kovan,

Emerîkê Serdar. 

Yêrêvan,

11.09.2014