MESELE Û MET’ELOKÊ K’URDÎ

 

Ş

 

 

Şaşîê me bi ç’yane,

P’akîê me bi kevç’yane.

 

* * *

 

Şe’dekî dîtî

Deh şe’dê nedîtî çêtire.

 

* * *

 

Şermê îdî daw û deling hildaye.

 

* * *

 

Şer’ xweşe şovêda,

Ne ku bêderêda.

 

* * *

 

Şer’ê sibê xêra êvarê çêtire.

 

* * *

 

Şêmîka min şilore,

K’ê r’astî min tê kilî-kore.

 

* * *

 

Şênaya gund beraya r’êr’a k’ivşe.

 

* * *

 

Şêrê çê,

Şekir dup’ê.

 

* * *

 

Şevê şêr’e,

R’oê bêkêre.

 

* * *

 

Şêx çiqas kalbe,

Xweyê xêrê xweye.

 

* * *

 

Şêx dibên: mirîd mirîê mene.

 

* * *

 

Şîna t’ev dinyaê şayîye.

 

* * *

 

Şivanî hore-hore,

Wî t’irê dinya ker’ û kore.

 

* * *

 

Şuxul k’ere,

Meriv hoşke, wê her’e,

Hoş neke, wê cîê xweda bisekine.

 

* * *

 

Şûr qalivê (kalanê) xwe nabir’e.