MESELE  Û MET’ELOKÊ K’URDÎ

 

 A

 

Adar ne bahare,

Hesp ne yare,

Xox ne dare,

Qîz ne ware.

 

* * *

 

Adarê

Berf hat gulîê darê,

Nema de’nê êvarê.

 

* * *

 

Agir da k’ozê,

Xwe da fêzê.

 

* * *

 

Agir loda filankesê k’etye,

Her kes firîkê xwe ber diqelîne.

 

* * *

 

Agir qoncadane.

 

* * *

 

Agir mala vir’ek k’et,

Kesekî bawer nekir.

 

* * *

 

Alîkî dinê şine,

Yek jî şayîye.

 

* * *

 

Aqil t’acê zêr’îne,

Serê h’emû kesîda nîne.

 

* * *

 

Aqil t’ace,

Herkes ne mot’ace.

 

* * *

 

Aqilê h’evt jina kirine serê mirîşkê,

Dîsa çû nukulê xwe p’îsî xist.

 

* * *

 

Aqilê sivik –

Barê giran.

 

* * *

 

Animet  qiyamete.

 

* * *

 

Anî derya,

Da xêra mirya.

 

* * *

 

Ar berda kaê,

Xwe da ber baê.

 

* * *

 

Arê xweş

Arê qurmê daraye.

 

* * *

 

Aş bê arvan nabe.

 

* * *

 

Aş çûye,

T’eze pey çeqçeqê k’etye.

 

* * *

 

Aş xiyalekî,

Aşvan xiyalekî.

 

* * *

 

Av çiqa golada dimîne, genî dibe.

 

* * *

 

Av li gewrîê,

Gewrî xeniqî.

 

* * *

 

Av şêlû nebe,

Zelal nabe.

 

* * *

 

Ava golê

Dimîne h’eta salê.

 

* * *

 

Avê bîne ji kanya,

Jinê bîne ji e’slya.

 

* * *

 

— Avê, çir’a usa xuşe-xuşa teye?

— Çimkî hevalê min kevirin.

 

* * *

 

Ax’a li k’êfêye,

Mal jî di bin berfêye.

 

* * *

 

Ax’ê me ome,

Xwelî sere me k’ome.

 

* * *

 

Axirî aqûbet h’etanî devê gor’ê.

 

* * *

 

Aykê bizina k’ol

Ji ya bi qoç’r’a namîne.